រមណីដ្ឋានទឹកធ្លាក់ល្បាក់ខោន ( ឬ សុភមិត្រ)
កុមារកម្ពុជា ដែលបានបញ្ចប់ការសិក្សាត្រឹមថ្នាក់ទី៩ នឹងបានស្គាល់ទីតាំងភូមិសាស្រ្តនេះយ៉ាង ច្បាស់ គឺទឹកជ្រោះល្បាក់ខោន ស្ថិតនៅភាគខាងជើងប្រទេសកម្ពុជា។ ពួកគេដឹងថា នេះគឺជាតំបន់ មួយដែលទន្លេមេគង្គហូរឆ្លងកាត់ចុះមកមានកំពស់២៦មចេញពីខ្ពង់រាប ជាប់ព្រំដែនប្រទេសកម្ពុជានិងសាធារណរដ្ឋឡាវ។តែទោះបីជាយ៉ាងណា ក៏ដោយ ក៏មនុស្សភាគច្រើនប្រហែលជាមិនសូវបាន ទៅទស្សនានៅតំបន់នោះទេ។រមណីដ្ឋានបូរីអូរស្វាយ
បូរីអូរស្វាយស្ថិតក្នុងឃុំអូរស្វាយ នៃស្រុកថាឡាបូរិវ៉ាត ហើយទីនេះគឺជារមណីដ្ឋានមួយ ក្នុងចំណោម រមណីដ្ឋានពេញនិយមជាច្រើនទៀត ដែលភ្ញៀវ ទេសចរជាតិ និងអន្តរជាតិតែងតែ មានបំណងចង់មកទស្សនា។ តំបន់នេះគឺជាផ្នែកមួយ នៃរាជធានីអាណាចក្រខ្មែរសម័យបុរាណ និងរាប់បញ្ចូលទាំងរុំាសា (តំបន់អភិរក្ស លិចទឹក) ដែលមានសត្វផ្សោតជាច្រើនរស់នៅតាមបណ្តោយទន្លេមេគង្គ សត្វបក្សាបក្សី សត្វព្រៃ ជាច្រើនរស់នៅតំបន់ព្រៃឈើអភិរក្ស ដែលរាជរដ្ឋាភិបាលអណត្តិថ្មីបាន អភិវឌ្ឍន៍ហេដ្ឋារចនា សម្ព័ន្ធផ្លូវថ្នល់ ស្ពានយោល វត្តអារាម ដោយរាប់បញ្ចូលទាំងផ្ទះសំណាក់ សាធារណៈ (ផ្ទះសម្រាប់ស្នាក់នៅ) មជ្ឈមណ្ឌលព័ត៌មាន និងកំពង់ផែទូកសម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរ។ល។រមណីដ្ឋានកោះហិប និងថ្មសក្តិសិទ្ធ (ឬព្រះសុគុន)
នៅក្នុងអំឡុង
រដូវវស្សា កោះហិប គឺជាកោះមួយ ដែលមើលឃើញបីដូចជាអណ្តែតនៅលើផ្ទៃ
ទឹក ទន្លេមេគង្គនៅតាមបណ្តោយតំបន់អភិរក្សរុំាសា
ហើយផ្ទុយគ្នាទៅនឹងភូមិបូរី អូរស្វាយ ។ កោះហិប គឺជាតំបន់
អេកូ-ទេសចរណ៍ដ៏ពេញនិយមមួយ ហើយនៅពេលបច្ចុប្បន្ននេះ
មានគ្រួសារប្រជាជនជា ច្រើនរស់នៅទីនោះ(កោះមាន)។
រមណីដ្ឋានអន្លុងនាគ និង អន្លុងសីមា
មានប្រពៃណី
និងរឿងព្រេងជាច្រើន ដែលមានទាក់ទងនឹងសត្វនាគ
តាមបណ្តោយដងទន្លេមេគង្គ ខាងលើ នៃខេត្តស្ទឹងត្រែង។
ដូចជានៅក្នុងភូមិអូរស្វាយ
យើងបានរកឃើញតំបន់មួយយ៉ាងពិសេស
ដែលប្រជាជនបានហៅថា "អន្លុងនាគ" ដែលមានន័យថា
"ដែលមានន័យថា ជាទីតាំងដែលនាគ រស់នៅ
ហើយមានជម្រៅជ្រៅខ្លាំងនៅក្នុងទឹកទន្លេមេគង្គ។
ជាច្រើនដំណរមកហើយដែលប្រជាជន
រស់នៅតាមបណ្តោយដងទន្លេមេគង្គ ក្នុងតំបន់រុំាសា
មានជំនឿថា មាននាគញីឈ្មោលពីរក្បាល ដែលរស់នៅទីនេះ។
នេះបើផ្អែកទៅលើភស្តុតាងមិនច្បាស់លាស់មួយចំនួន។
តែបើតាមប្រ ជាជនដទៃទៀតជាច្រើន ដែលរស់នៅក្នុងភូមិអូរស្វាយ ពួកគេបាននិយាយថា សត្វនាគ ទាំងនេះមានភាពល្បីល្បាញ នៅក្នុងតំបន់អន្លុងនាគនេះ។ ដូនតារបស់ពួកគេ ធ្លាប់តំណាលប្រាប់ ពួកគេអំពីសត្វនាគដែលរស់នៅក្នុងតំបន់នេះ។ ជាពិសេសគឺនៅក្នុងអន្លុងដ៏ជ្រៅនេះ។
តែបើតាមប្រ ជាជនដទៃទៀតជាច្រើន ដែលរស់នៅក្នុងភូមិអូរស្វាយ ពួកគេបាននិយាយថា សត្វនាគ ទាំងនេះមានភាពល្បីល្បាញ នៅក្នុងតំបន់អន្លុងនាគនេះ។ ដូនតារបស់ពួកគេ ធ្លាប់តំណាលប្រាប់ ពួកគេអំពីសត្វនាគដែលរស់នៅក្នុងតំបន់នេះ។ ជាពិសេសគឺនៅក្នុងអន្លុងដ៏ជ្រៅនេះ។
រមណីដ្ឋានព្រះរំកិល
ក្នុងឃុំរំកិល ស្រុកថាឡាបូរីវ៉ាត់ ខេត្តស្ទឹងត្រែង ដែលមានផ្ទះជាច្រើនខ្នងត្រូវបានគេកសាងឡើង តាមមគ្គុទេសក៏របស់អ្នកជំនាញខាងទេសចរណ៍ សម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរមកសម្រាកលំហែកាយ ដោយពួកគេមិនត្រឹមតែសប្បាយរីករាយនឹងទេសភាពធម្មជាតិដ៏ត្រកាល ប៉ុណ្ណោះទេ តែពួកគេថែម ទាំងសប្បាយរីករាយដោយទទួលបានបទពិសោធន៍ជីវិតថ្មីៗ និងសកម្មភាពជាប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកភូមិ ក្នុងអំឡុងពេលស្នាក់នៅរបស់ពួកគេនៅទីនោះ។អូរឬស្សីកណ្តាល
ទំនោររបស់មនុស្ស
ក្នុងពិភពលោកនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះគឺការធ្វើដំណើរកំសាន្ត។
ដោយហេតុដូច្នេះហើយ បានជាចំនួនភ្ញៀវទេសចរជាច្រើន ទាំងភ្ញៀវជាតិ
និងភ្ញៀវអន្តរជាតិ ចេះតែកើនឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំ។
នៅពេលដែលមនុស្សចង់លំហែកំសាន្ត។ ពួកគេធ្វើដំណើរទៅកន្លែងដទៃ ទៀត
ជាពិសេសគឺរមណីដ្ឋាន ដែលមានសម្រស់ធម្មជាតិស្រស់ត្រកាល។ ដូច្នេះ
ដើម្បីបំពេញតម្រូវការរបស់ភ្ញៀវទេសចរដ៏ច្រើន
ទើបតំបន់ជាច្រើនត្រូវបានអភិរក្ស និងអភិវឌ្ឍន៍ជាពិសេស
តំបន់ដាច់ស្រយាលនៅទិសឥ្ឍសាននៃប្រទេសកម្ពុជា។
រមណីដ្ឋានប្រាសាទព្រះគោ
រមណីដ្ឋានប្រាសាទ
ព្រះគោស្ថិតនៅក្នុងឃុំថាឡាបូរិវ៉ាត់ដែលភ្ញៀវទេសចរអាចធ្វើដំណើរដល់ទីនោះ
តាមទូកដោយឆ្លងកាត់ទន្លេ
សេកុងនិងទន្លេមេគង្គដែលជាចំនុចប្រសព្វគ្នាមានទឹកហូរ
ខ្មួលខ្មាញ់។ ប្រសាទព្រះគោ
គឺជារមណីដ្ឋានប្រវត្តិសាស្រ្តមួយដ៏មានសារៈសំខាន់
នៃខេត្តស្ទឹងត្រែងដែលត្រូវបានកសាងឡើងនៅក្នុងសតវត្សទី៦-៧
ក្នុងរាជព្រះបាទជ័យវរ័ន្មទី១សម្រាប់ឧទ្ទិសចំពោះអាទិទេពក្នុងសាសនា
ព្រាហ្មណ៍ប្រាសាទព្រះគោត្រូវបានកសាងឡើងក្នុង
រចនាបថឥដ្ឋក្រហមនិងថ្មបាយក្រៀម។
នៅពេលច្ចុប្បន្ននេះគឺនៅសល់តែតួព្រះវិហារដែលមានបណ្តោយ៩ម៨ម និង
កំពស់៧មតែ ប៉ុណ្ណោះ ។
រមណីដ្ឋានប្រាសាទព្រះធាតុ
រមណីដ្ឋាន
ប្រាសាទព្រះធាតុ ស្ថិតនៅលើតំបន់ខ្ពង់រាប
ដែលមានចំងាយបីគីឡូម៉ែតជាយក្រុងស្ទឹង ត្រែង។
ប្រាសាទព្រះធាតុគឺជារមណីដ្ឋានវប្បធម៌មួយ
ក្នុងបណ្តារមណីដ្ឋានដ៏ពេញនិយមជា ច្រើនទៀត
និងជាទីគោរពសក្ការៈសម្រាប់ប្រជាជនរស់នៅតំបន់នោះ
និងភ្ញៀវទេសចរផងដែរ។ រមណីដ្ឋាននេះ
គឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៃប្រវត្តិសាស្ត្រ របស់ខេត្ត
ដែលប្រសាទនេះត្រូវបាន គេកសាងឡើងក្នុងសតវត្សទី៦ គស
ក្នុងរាជព្រះបាទជ័យវរ័ន្មទី១ ដើម្បីគោរពដល់ព្រហ្មញ្ញ សាសនា។
រមណីដ្ឋានប្រាសាទប្រាំបីល្វែង
រមណីដ្ឋានប្រាសាទ
ប្រាំបីល្វែង
មានទីតាំងស្ថិតនៅក្នុងតំបន់ព្រៃចំងាយប្រហែល២គីឡូម៉ែត ទិស
ខាងត្បូងនៃប្រាសាទព្រះគោ
ដែលទទួលនូវការបាក់បែកយ៉ាងអាណោចអធមស្ទើរតែចង់អស់ ដោយ
សារតែសង្គ្រាមអស់រយៈពេលជាងបីទសវត្ស ការមិនអើពើរវីរវល់ថែរក្សា
ការបំផ្លាញរបស់ ធម្មជាតិថែមទៀត
និងការជីកគាស់បំផ្លិចបំផ្លាញរបស់ជនអគតិមួយចំនួនក្នុងបំណងសែ្វរក
វត្ថុ បុរាណ មានតំលៃ។
0 comments:
Post a Comment